|
Yaþlýlýk bu dünyanýn fani olduðunu bize gösteren bir ispatý bir delilidir. Biz insanoðlunun aciz, ölümün gerçek olduðunun iþaretidir ihtiyarlýk. En önemlisi Yüce Allah'ýn baki ve kudretinin sonsuz olduðunun açýk bir delilidir. Nitekim kutsal kitabýmýz Kuran-ý Kerim buna þöyle bir izah getiriyor:
'Kime uzun ömür verirsek biz onun yaratýlýþýný (gençliðini, güzelliðini) bozar, gücünü azaltýr, beli bükük hale getiririz. Onlar bunu hiç düþünmezler mi?'
Yaþlýlýðýn yanýnda eðer yoksulluk, hastalýk veya yalnýzlýk ta varsa iþte o zaman bu dünya hayatý bizim için tam bir çetin sýnav yeri haline geliyor.
Bakýn! Özellikle göç veren köylerimize. Daha rahat bir dünya hayatý için göç edilen köylerimizde, maddi imkânsýzlýklar içinde terk ettiðimiz, býraktýðýmýz; annelerimiz, babalarýmýz, dedelerimiz, ninelerimiz' Zar zor tütmeye çalýþan bacalarýn altýnda kalan büyüklerimiz. Kýrýk dökük kapýlar ardýnda hayatlarýný sürdürmeye çalýþan ecdadýmýz' 'Canýmdan çok seviyorum' dediðimiz veya kendimizi kandýrdýðýmýz fakat terk ettiklerimiz'
Daha da kötüsünü dile getirmek gerekirse eðer; kimi kimsesi kalmamýþ tek baþýna yaþamaya çalýþan bir ihtiyar dede, bir ihtiyar nine. Ýþte sözün bittiði yer, dillerin susma hakkýný kullanmak istediði an.
Üç ayda eline vakýflardan gelen beþ on lira. Onu da harcamaya eli varmýyor. 'Olurda bu evde yalnýz baþýma ölürsem, kefen param olur' deyip yetmiþ seksen yýl üzerinde yattýðý yün döþeðinin içine saklýyor. Tabi tedavülden kalkmadýysa, fare güve yemediyse dilekleri yerine getirecek.
'Bu zamanda hala böyle kimseler var mý?' demeyin; zira hemen hemen her köyde bir iki hane var. Maalesef gerçek.
Bu kimsesizler için baþlatýlan ev projesi devam ediyor bildiðim kadarýyla. Son örneðini Çamlýk Köyünde görüyoruz. Mustafa Amcaya yapýlan ev çok güzel ve çok güzel bir paylaþma örneði. Bütün köylerimizde ki kimsesizler için acilen, önümüzde ki kýþ ayýna girmeden bu proje yaygýnlaþtýrýlmalý. Elinden ekmek yediðimiz su içdiðimiz bu güzide büyüklerimiz, elli yýl önceki þartlarda yaþamaya haklarý yoktur. Haklarý; bizim þartlarýmýzda yaþamaktýr.
Bir örnek vermek istiyorum ama utanýyorum açýkçasý. Ne yazmaya ne söylemeye cesaretim var. Fakat bu gibi anýlarý paylaþmak bazen ister istemez uyanmamýza vesile oluyor.
Hacýosmanlar Köyünde lakabý doktor olan bir Mehmet Aðabeyimiz vardý. Öleli on beþ yýl olmuþtur yanýlmýyorsam. Annesiyle beraber yaþardý. Güzel sesiyle ezan okuduðu zaman köylü beþ dakika sanki esas duruþa geçer, onun ezanýný dinlerdi.
Annesini kaybedince psikolojik bunalýmlara girdi. Evinde ne elektrik ne su vardý. Camlarý kýrýk, naylon kaplýydý. Belki aylardýr yýkayamadýðý güðümünü köyün çeþmesinden doldurur borularýný tellerle birbirine
eklediði teneke ördek sobasýnda kaynatýr çayýný demlerdi. Utanarak arkasýný dönerek en yakýn komþusuna gider ekmek isterdi.
Utanmasý gereken aslýnda bizdik. Kafasýný yerin dibine geçirmesi gereken birileri varsa o da Doktor ( Mehmet Abi) deðil bizdik. Giderken bizlere unutamayacaðýmýz þeyleri öðretti ve öyle gitti. Bir insan elektrik olmadan su olmadan aile olmadan yalnýz baþýna nasýl yaþar nasýl ölür? Öðrendik!
Veya öyle sandýk. Ama yanýldýk. 'Yaþlýlýk Allah tan dýr' deyip kendimizi aklamaya çalýþmayalým. Onlar kazanarak biz kaybederek gidiyoruz bilinmeyene doðru. Hangimizin akýbeti belli ki bu kadar emin adýmlarla
ilerliyoruz dünya-ahiret yolunda.
"Müslüman Müslüman'ýn kardeþidir. O'na zulmetmez onu yalnýz býrakmaz, bir kimse Müslüman kardeþinin ihtiyacýný karþýlarsa, Allah da ona yardým eder. Bir kimse bir Müslüman'ýn sýkýntýsýný giderirse, Allah da kýyamet günü onun sýkýntýlarýndan birini giderir'' (Hadis-i Þerif)
SÝMERENYA
OKUYUCU KÖÞESÝ hakkýndaki diðer yazýlar
Gsterim: 2601 | E-posta
|
