AKP iktidarının en başarısız olduğu alan kuşkusuz eğitim.
12 yılık iktidar döneminde 5 bakan değişti Milli Eğitim’de.
Birinin yaptığını diğeri bozdu.
Diğerinin yaptığını öteki…
Ve bugüne gelindiğinde eğitimde sorunlar dağ gibi duruyor.
Birbiri ardına açılan İmam Hatip Okulları’yla dindar halk avutuluyor.
Eğitimin kalitesine bakmadan, her ilde açılan üniversitelerle üniversiteye giden öğrenci sayısı arttırılıyor.
Gençler bir 4 yıl daha gelecek adına pek bir şey vermeyen üniversitelerde oyalanıyor.
Peki, açılan İmam Hatipler, üniversiteler dershanelere olan ihtiyacı ortadan kaldırdı mı?
Hayır, bu ihtiyaç bitmedi.
Hala okullarda verilen eğitim bir üst okula hazırlık için yeterli değil.
Devlet okullarında norm kadrolar asgari ücretle çalışan sözleşmeli öğretmenlerle dolduruluyor.
Hala okulların çok büyük bölümü sabahçı-öğlenci sistemiyle eğitim veriyor.
İktidar bedava ders kitabı dağıtıyor ama okulların hiçbir ihtiyacını karşılamıyor.
Öğretmen bir tahsildar gibi her Allah’ın günü okulun ihtiyacı için öğrencinin yakasına yapışıyor.
Böylesine sorunlu bir sistemin içinden doğan dershaneler bir açığı kapatıyor.
Öğrenciler okulda alamadığını, dershanede alıyor.
Dershanelerin eğitimde fırsat eşitliğini ortadan kaldırdığı iddia ediliyor.
Bir anlamda doğru kabul edip dershanelerin olmadığı bir eğitim sistemi hayal edelim.
İmkanı çok çok iyi olanlar çocuklarına özel hocalar tutup evlerinde istedikleri gibi takviye yaptırabilirler.
Bu imkanı bulamayanlar ise kendilerini iyi okullara hazırlama şansından yoksun olurlar.
Bizim öğrencilik yıllarımızda dershaneler bu kadar yaygın değildi.
O yıllarda öğretmenler özel dersler verirlerdi.
Liseye ilk başladığımız günlerde bir öğretmen sınıfa geldi;
“Sen, sen, sen” diye 3-5 kişi saydı.
“Siz sınıfı geçeceksiniz. Diğerlerinin işi zor” dedi.
İlk başta bunu neden söylediğini anlamamıştık.
İşaret edilen arkadaşlar giyimleriyle ekonomik durumlarını gösteren arkadaşlarımızdı.
O öğretmen onlara özel ders verdi.
Ve o arkadaşlar sınıfı geçtiler.
Ben sınıfın diğer kısmıyla birlikte ilk kez o öğretmenin dersinde sınıfta kaldım.
Oysa Erenler Ortaokulu’ndan takdirle mezun olmuş, okulun en başarılı öğrencilerinden biriydim.
Bir sonraki yıl da o arkadaşlar sınıfı geçti, biz bütünlemeye kaldık.
Kimse de o öğretmene yaptığının yanlış olduğunu söyleyemedi.
Üniversiteye hazırlanırken özel ders alma imkanım olmadığı gibi dershaneye de gidemedim.
Okuldan çıkıp, köye işlere yardıma gidiyordum.
Büyük çoğunlukla da çobanlık yaparken hazırlık kitaplarıyla üniversiteye hazırlandım.
Ben istediğim bölümü kazandım.
İstanbul Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu’nu iyi bir puanla kazandığımda öğretmenlerim de arkadaşlarım da şaşırmıştı.
Ne dershaneye gitmiş, ne özel ders almıştım.
Ama şunu çok iyi biliyordum.
Çok çalışmıştım.
Yine çok iyi biliyordum ki;
Eğer dershaneye gitme imkanım olsaydı üniversite sınavında çok daha iyi puan alabilirdim.
Üniversiteyi bitirip gerçek hayatın içine karıştığımda da gördüm ki; Türk eğitim sistemi sorunlar yumağı, belki de bir bataklığın içinde.
Bu bataklıktan boğulmamak için dershaneler küçük birer adacık gibi.
Evet, Türkiye bu eğitimdeki sorunları çözüp bataklığı kuruttuğunda dershanelere de ihtiyaç kalmayacak.
Şimdi yapılan ise sorun çözmek değil, apaçık daha önce birlikte hareket edilen bir cemaate düşmanlık.

Yorumlar (1)

Yorum Yaz

Lütfen Yorumlarınız Haberin Konusuna Uygun Olsun. Kişisel Sözlü Kelimeler Silinecektir.
Adınız:
Başlık:
BBCode:
Yorum:
Güvenlik Kodu:*
	Bu Habere Yazılan Yorumlar Hakkında E-Posta Aracılığıyla Bilgilendirilmek İstiyorum