|
Yeni bir yýl ve yeni umutlar, yine yeni hayaller. Her yeni yýlý karþýlamaktan da uðurlamaktan da zevk almamýz unutabilme özelliðimizden kaynaklanýyor galiba. Geçen yýl hayal ettiklerimiz gerçek oldu mu, umut ettiklerimize, beklediklerimize, heves ettiklerimize kavuþtuk mu diye düþünmeden yine bir coþkuyla karþýlýyoruz yeni yýlý. Arada kederlenenler, yine bir yýl daha gitti diye üzülenler de yok deðil ama biliyoruz ki sevinsek de üzülsek de geçiyor yýllar.
Zamaný hiç bitmeyecekmiþ gibi boþ bir þekilde harcayýp dururken. anlamsýz üzüntüler, sonsuz hýrslarla heba ederken, ölüm vakti geldi deseler, isyan eder yapmak istediðim daha çok þey vardý diye kahroluruz.Sevdiklerimize bir daha sarýlmak, elimizde olanlarýn tadýný bir kez daha çýkarmak isteriz. Gezmek görmek istediklerimiz gözümüzün önünde bir bir canlanýr. Zaman yetmedi deyip ah ederiz. Hep yarýna býrakma huyumuz, koca bir piþmanlýk daðý olup önümüzde yükselir. Sahip olduklarýmýz genellikle kaybetmek üzereyken anlam ve deðer kazanýr.
Yeni olan her þey eskimeye mahkum ama onu nasýl kullandýðýmýz, ne kadar faydalandýðýmýz, ne deðer kattýðýmýz çok önemli. Bizim elimizden çýktýðýnda antika gibi deðerli mi olmuþ yoksa bir hurdalýðý hak eden çöpe mi dönüþmüþ?
Yeni yýlý çöp etmemek için kutsal bir emaneti kucaklamýþ gibi özenli ve dikkatli olmamýz gerekiyor. Matematiði her ne kadar sevmesek de yaþamak akýl ve hesap iþi. Ýlk önce ne istediðimizi bilmemiz sonra da ince ince hesap etmemiz gerekiyor. Bir yaprak gibi savrulmak kolay ama böylesi tercihler genellikle bir avuç su birikintisinde, bir çamur deryasýnda son buluyor.
Hayallerimiz ve hedeflerimiz kadar varýz. Ýnsanýn kendine has hayali yoksa baþkalarýnýn hayaline süs olabilir sadece, o da þansý yaver giderse. Kendi hedefi yoksa baþkalarýnýn hedefine ulaþmasý için sadece bir basamak olabilir. Elbette ki birileri hedefine ulaþsýn diye destek olmak güzel ama bizim de bir hedefimiz varsa mutluluðu paylaþmak daha güzel olmaz mý? Kendi hedefi olmayan baþkasýnýn baþarýsýna kýymet vermeyi becerebilir mi? Onun çabasýný, emeðini anlayabilir mi?
Hayatý bir oyuncu veya seyirci gibi yaþamak bizim elimizde. Belki hepimiz usta birer oyuncu olamýyoruz, olmak zorunda da deðiliz zaten ama usta bir seyirci deðilsek, kimi ve neden alkýþladýðýmýzý bilmiyorsak, ustaca sergilenen bir oyundan kendimize bir pay çýkarmýyorsak; yanlýþ oyunu, sahtekar, hileli oyuncularý alkýþlýyorsak; gerçekten büyük emek, üstün baþarý sergileyen, insanlýða sahiden de hizmet amacý güden oyuncularý hak ettikleri gibi alkýþlamýyorsak, seyirciliðimiz de boþa gider. Sonuçta bakarýz koca bir ömür bitmiþ ne oyuncuyuz ne de kýymet bilen bir seyirci.
Hesap yapmak gerekiyor yaþamak için. Okumak ve yazmak gerekiyor. Eskiden bakkallarýn tuttuðu gibi bir defter tutmak gerekiyor. Hep veresiye gidiyorsa hesaplar, verdiðimizin karþýlýðýný alamýyorsak hayatýmýzý tekrar gözden geçirmemiz gerekiyor. Almadan vermek Allah'a mahsustur derler. Almalýyýz ki (kazanmalýyýz ki) verecek þeyimiz olsun.
Ýnsanýn söylediði söz de yazýp duyurduðu da yaptýrýcý güç olur. Yüzleþmeyi gerektirir. Hocaya baþýndaki kavuktan utan diyen adam gibi bize de verdiðin sözden, yapacaðým diye yazdýklarýndan utan diyecek birileri olabilmeli ki tembellik etmeyelim, rehavete kapýlmayalým, aman boþ ver demeyelim.
Her yeni yýlýn kendine has hedefleri olmalý ve bir kenara yazýlmalý. Gitmek istediðimiz tatil, görmek istediðimiz yer, almak istediðimiz eðitim, diploma veya belge; bitirmeyi hedeflediðimiz bir iþ, kurmak istediðimiz veya girmek istediðimiz iþ, alacaðýmýz mülk, dikeceðimiz aðaç, yazacaðýmýz tez veya baþka bir eser, yapmak istediðimiz tablo, okutmak istediðimiz çocuk, yardým edeceðimiz kuruluþ, okuyacaðýmýz kitaplar, izlemek istediðimiz filmler...Bazý hayallerimizi düþünelim þimdi. Hep aklýmýzda olan ama bir türlü eyleme geçmediðimiz, olabilecek bir þey olduðu halde ertelediðimiz, bir yük gibi taþýdýðýmýz hayaller. Boþaltmadan dolduramayýz, gün gelir görürüz ki hayal bile kuramýyoruz çünkü yýllardýr ötelediðimiz hayaller yeni hayaller kurmamýza izin vermiyor. Hani hayallerimiz kadar vardýk. Belki de yokuz biz, yaþamýyoruz ama farkýnda bile deðiliz.
Yeni deftere yapmak istediklerimizi yazarken eski defterimizi de çýkarýp kendi notumuzu kendimiz vermeliyiz. Bize verilenin kýymetini ne kadar bildik, verilen þansý ne kadar kullanabildik, neyi ne kadar hak ettik hesaplamalýyýz. Iþýltýlarla doðup vaatlerle, tesellilerle giden güneþ, geceyi aydýnlatan mehtap, yollara haz katan daðlar, yeþile can katan yaðmur, ýsýtan yaþatan ateþ, gülen çiçek, ormanlara neþe dolduran kuþlar sincaplar tavþanlar, bizi seyreden bulutlar yýldýzlar, dünyaya getirdiðimiz çocuklar, üstüne yatýp yuvarlandýðýmýz kar, bastýðýmýz toprak, denizler, göller, nehirler hepsi ama hepsi bizi izliyor. Onlar yaþamýmýza can ve renk katmak uðruna bunca çabalarken biz ne yapýyoruz, onlarý ne kadar hak ediyoruz ve onlarýn da özgür ve mutlu yaþamasý için çalýþýyor muyuz? Sahiden bu konuda çabalayýp bir nebze olsun vefalý davranabiliyor muyuz?
Hedeflerin hayalin bol olduðu bir defter diliyorum. Gelecek yýl baþardýklarýmýzý gösterip hep beraber kutlama yapmak istiyorum. Acýlarýn silindiði, haksýzlýklarýn son bulduðu adil düzen, kaliteli yaþam, bolca mutluluk diliyorum. Alýnan her nefes bir mucize, mucizelere imza atmak, zor ve güzeli baþarmak istiyorum. Sevdiklerimiz, sevenlerimiz artsýn eksilmesin istiyorum.
Yeni yýl yeni mutluluklarýn miladý olsun diyorum. Yeni yýl kutlu ve mutlu olsun hepinize, hepinizi de çok ama çok seviyorum. .
Reyhan Karagöz Çetin hakkýndaki diðer yazýlar
Gsterim: 1935 | E-posta
|
