Aynadaki varlıkla (ben yada sen ) mükemmelin ötesi sonsuz varlık (nam-ı diğer Tanrı ) arasındaki ilişiğimin hesaplanabilir olmasını istemek  hikmetin teorisiyle ne kadar bağdaşır

Umrumda  değil;…

             Zaten bir çoğunun cehaletlerini göz ardı edip ısrarla tekrarladığı gibi düşünce tarihi Yunanla başlıyorsa bana kalan basit bir çıkartma işlemi 

 ŞİMDİ- YUNAN = Beynin keşfinin tarihi

    Öncesi  ise aynı guruba  göre; muzla  beslenen ve çekirdeğin kabuğunu çıkarttığı  için takdir  edilen kalabalık bir  gürültüden ziyade! 

             Bu tam  olarak beşerin kendine olan saygıya oynadığı kaybı önceden kesinleşmiş kumardır

            De  dahi daha önce değindiğimiz “üreyerek değil okuyarak  çoğalın” telkini tam burada devreye giriyor. 

Örneğin:

    Alfred Weber derki; Yunan tek başına  mutlak ve tam anlamda özgün olamaz,  çünkü MISIR'la temasa geçmeden yani onlara ülkesini açan Psammetik devirden önce Yunanda bilinen anlamda felsefe yoktur .  Yunan felsefesinin mevcut babası ise  İyonyalılardır.

Felsefe küçük Asyadan önce İtalya’ya ve oldukça geç bir devirde Atina'ya getirilmiştir. (1) 

            Webere göre ilim ve  düşüncede batı, doğudan iki kez ışığını almıştır; biri  Mısır'dan. Üzerinden Yunan ‘a geçen doğu hikmeti. İkincisi; Müslümanları 9. yüzyıldan itibaren Sicilya ve İspanya üzerinden sağladıkları bilgi intikali...

          Peki hal böyle iken doğunun ki öncelikle doğunun tarihçileri ve batılı tarihçiler bu durumu neden kabullenmez?  Derlerki; Helenizim'den önce doğu felsefesi darbumesel bilmecesinden ibaret üstüne üstlük bunun aksini savunanda kompleksli doğulu olur. “Adamlar, biz  barbar iken uçmuşlar“ gibi bir durum yaratılmaya çalışılır. 

İşte buna  binayen özellikle batılı filozoflarla örneklendirmek istedim ki  Müslümanlığı da  bir  kenara  koyalım; Hikmet Süryani geleneği ile bezenmiş Harran'da yozlaşmamış Hıristiyan etkisi ile İslam'a kadar evrensel etik dahilinde ulaşmıştır…  Şimdi hemen  Mardin'e gidin ve doğunun ışığındaki  Hıristiyanlığın işlemesini Avrupa'daki  Hıristiyanlıkla kıyaslayın...

     Diogenes Loertius İ.Ö.3.yy. 'da Düşüncenin Menşei'ni 'Kadim Doğu'ya bağlarken Rönesans    sonrasında Batı insanı sömürdüğü gibi felsefe miladınıda etikten yoksun tarihinin üzerine nakışlı bir örtü  gibi sermek istemektedir

“Çalıntı olmasının bir  önemi  yok mu, ne ayıp?“  diyorsanız,  kısa bir  cevapla geçiştireceğim...     

-  YOK ! 

**Rabbinizi, aynanızı ve aklınızın sınırlarını sevmeniz  dileğiyle! (aklın haddini aşmadan öğrenilmediğini  söylememe gerek yok sanırım :D )

SAĞLICAKLA...

1) Alfred Weber,  Felsefe Tarihi, s.3