|
Pazartesi, 21 Mart 2011 |
|
Gündemi ne konuşmak ne de yazmak isterim ben. Kopuk bir hayattır benimkisi.
Güncel meseleleri sırf taraf olmak amacıyla kaleme alanlar, farkında olmadan
taraf oluyorlar.
Soruyorum kendime şimdi. Libya-Avrupa+Amerika Savaşının sen neresindesin?
Muhaliflerin veya devrimcilerin yanında mı? Kaddafi nin tarafında mı? Yoksa
Fransa nın yanında mı?
Muhaliflerin yanında isem eğer farkında olmadan Fransa ya destek veren biri
oluyorum. Neden?
Onların koruyucu meleği Fransa da ondan.
Kaddafi nin tarafında olsam ne olur? Ne olacak yine Fransa dan yana
oluyorum. Çünkü kırk iki sene evvel onu oraya oturtan Fransa.
Fransa dan yana olsam ne olur? İşin en kötü ihtimali olur. İstilacı olurum.
Hırsız olurum. Arsız olurum. Vicdansız olurum. Haysiyetsiz onursuz kitapsız
olurum. Velhasıl kelam ben malum karga olurum kiliseye işeyen.
Dua etmek geliyor içimden. Ama nereye kime nasıl dua edeceğim vallahi
bilmiyorum. Bilen biri varsa Allah rızası için cevap versin.
Büyük bir pasta var ortada. Leş kargaları sarmış etrafını. Çakallar içeride
kol kanat germişler. Ama kolları kanatları kırık mı yoksa bağlı mı
bilinmiyor. Çakaldan bekçi olur mu?
Bir hasta ziyaretine gittim bu hafta sonu. Hayatımda hiç barsak kanseri
birini görmemiştim. Diyarbakır Dicle Tıp Fakültesinde rast gelmiştim
birine ama adam kendine acımıyordu ki biz acıyalım. Kendim gördüm. Adam
gizlice tuvalete gidiyor sigara içiyordu. Bir elinde poşeti (içinde iç
organları) diğer elinde sigara.
Bu sefer ki gerçek bir imtihan geçiren kardeşimiz. Genç bir bayan. İki
çocuk annesi. Allah tan umut kesilmez elbette ama o hayatın içinde yaşıyor
olman gerekiyor o umudu konu bahsi etmen için.
Kızamıyor insan neden bakılmıyor bu hastaya diye. Yaşamadığım için ne
kadar bilebilirim ki. Veya bir tarafından da ben tutmadığım için ne
konuşabilirim ki?
Ben hiç barsak kanseri olan birine hasta bakıcılığı yapmadım. Yapabilir
miyim? Allah göstermesin.
İşin maddi olayı zaten almış başını gidiyor. Düşününce isyan kapıyı
çalıyor hemen. Manevi tarafı zaten sallantıda. Onu sabit tutacak bir iman
yok. İhlas yok, takva yok.
Düşünün şimdi. Ayda 750 tl gelirin var. İki çocuğun ve günlük 20 lira
gideri olan yatalak hastan var. Bunu hesap edecek bir akıl var mı bu
dünyada.
Yoksa dışarıdan nara atmak nefse hoş geliyor. Neden bakmıyorsun bu
hastaya diye.
Rabbim önce hasta kardeşimize acil şifalar versin. Ona sabrın en
güzelini nasip etsin. Sonra ailesine yardımcı olsun. Ama önce biz! Değil
mi?
Hangisine mi? Bir gün çık evinden. Gel hastaneye. Bulacaksın. Adresi
zaten elinde.
semrom hakkındaki diğer yazılar
Gösterim: 2319 | E-posta
|
|
|
Dahası kefereden vicdan umuyoruz:S
sınır tanımıyorsun