|
Çok yakın bir zamanda eğitim-öğretmen-eğitim personeli üzerine yazdığım yazının mürekkebi kurumadan, yine yazıyorum ve hep de yazacağım…Ta ki güzel şeyler yazmayı inanın çok ama çok yazmak istiyorum. Fakat ne mümkün!.. Güzel şeyler yaşansın ülkemde ki, ben de güzellikleri anlatayım.
Şehidimin olmadığı, öğretmenlerimizin, doktorlarımızın, kadınlarımızın, bacılarımızın, kızlarımızın daha doğrusu analarımızın dövülmediği, öldürülmediği günler görmek istiyorum.
Her olayın bir sebebi ve bir de müsebbibi vardır. Bu olayların yaşanmasının sebebi eğitimsizlik, müsebbibi ise eğitimimizi yap-boz tahtasına çevirenlerdir.
Türk Milleti'nin geleceğini belirleyecek olan Milli Eğitim sistemimizdir. Maalesef ki bir milli eğitim sistemimiz yoktur. Eğitimimiz liyakatsiz ellerdedir. Eğitimle alakası olmayan, aklından geçeni hemen müfredata koyan, sonra da etrafındakileri suçlayan bir Bakan(!)…
Sevgi, saygı ve maneviyattan uzak, maddeci bir eğitim. Ya eğitimin başındaki: “Velimi üzen öğretmenin canını yakarım” diyen bir Bakan… Elbette, öğretmen veliyi üzmemelidir. Hem niçin üzsün ki? Veli, öğretmenin müşterisi değil midir? Müşteri ise velinimettir. Veliyi yetiştiren de öğretmen değil midir?
“Benim adamım” düşüncesi bırakılıp, layık olanların atamaları yapılmalı, Bakanımız da öğretmenine sahip çıkmalıdır.
Eğitimin başına getirilen milli eğitim müdürleri, müdür yardımcıları, teftiş kurulu başkanları, şube müdürleri, okul müdürleri, okul müdür yardımcılarının atamaları, yandaşlarının ataması şeklinde yapılmaktadır. Müdür ve müdür yardımcılığı sınavları da göstermelik olarak yapılmakta, sınavlarla ilgili tüyolar yandaşlarına ulaşmaktadır.
Sağlık Bakanı da Sayın Recep AKDAĞ da O’na keza, Milli Eğitim Bakanı Sayın Ömer DİNÇER’den aşağı kalır yanı yok. Sağlığın başına, sağlıkla alakası olmayan yöneticiler de getirilebilmektedir. Personeline sahip çıkmayan bakanlardan başka ne beklenebilir? Personeline sahip çıkmak, kendi düşüncesinden olanları işbaşına getirmek değildir.
Çocuklar, önceleri “eti senin,kemiği benim” diye öğretmenine teslim edilirdi. Şimdi ise öğretmenin gözü çocuğa yan bakmaya görsün… Sanmayın ki dayağı savunuyorum. Kesinlikle dayak karşıtı bir eğitimden yanayım.
Bizler de “Eti senin, kemiği benim” ruhuyla eğitim aldık. Sözün açılımı: Al öğretmenim, bu çocuğun ruhunu öyle bir işle ki; “Dinini, vatanını, milletini, bayrağını canından çok sevsin. Öğretmenine,anne-babasına, büyüklerine saygı duysun. Yaşıtlarını ve küçüklerini korusun ve gözetsin. Hayırlı bir vatandaş olsun” anlamındadır.
Türk Milliyetçiliğini, düşman görenler, ırkçılıkla, faşizm gibi yabancı ideolojilerle de ilişkilendirenler kim olursa olsun, o kafalar Milli bir eğitim sistemi ortaya koyamazlar.
Kendini, bugünün ne idüğü belirsiz sistemin dışında tutarak, ayakta durmaya çalışan;
“Açılım ve saçılımlara rağmen, canını öz değerleri yanında hiçe sayan, ölüme gözünü dahi kırpmadan giden şehitlerimiz…
Geleceğimizin teminatı, elleri öpülesi öğretmenlerimiz…
Sağlığımızı kendi sağlıklarının önünde tutan saygıdeğer doktorlarımız,
Canımıza can veren, yolundan gittiğimizde Cennete ulaşacağımız, ayaklarının altının öpülesi kadınlarımız, analarımız…
Kendini iyi yetiştiren değerli insanlarımız”
Sizlerin sayesinde ayakta kalmaya çalışıyoruz.
O halde bizlere düşen görev nedir? Onların arkasında değil, yanında yer almak olmalıdır.
Ne zaman ki, Müslüman Türk'ün öz değerlerine sahip çıkan eğitim sistemini uygulamaya koyarsak, bu kötü günler geride kalacaktır.
Şiddetin, istismarın, tecavüzün olmadığı, herkesin birbirini sevmese dahi, saygı duyacağı güzel günlere ulaşmak dileği ve ümidiyle.
Cemalettin DİNÇER
Eğitimci Yazar
Cemalettin Dincer hakkındaki diğer yazılar
Gösterim: 1427 | E-posta
|
