|
Okullar Hayat Bulacak Mış Mış!!! |
|
Pazartesi, 07 Mayıs 2012 |
Okul; dört duvar mahpushane…
Öğretmenler; gardiyan…
Haliyle öğrencilerin de mahkum olduğu…
Ama gardiyanlardan ziyade mahkumların sözünün geçtiği, gardiyanların koğuşlarda hiçbir hükmü şahsiyeti olmayan korkuluk misali bulunduğu, gardiyanın hiç bir yaptırımının olmadığı, ara da bir tepesi atan mahkum yakınlarının gardiyan dövebildiği bir eğitim/öğretim sisteminden kurtulduk da sıra okullarımızı başkaların hayat bulduğu mekanlar haline getirmeye gelmişmiş.
Ayakları geri geri giden öğrenciye,
Dersin yarısında teneffüse ne kadar kaldı öğretmenim diyen soran öğrenciye,
Paydosa kaç saat kadı diye soran öğrenciye,
Zil çaldığında bahar görmemiş körpe kuzular gibi kapıya akın eden öğrenciye,
Çocuklar yarın filan sebeple tatil dediğinizde sevinç çığlıkları atan öğrenciye,
Çocuklar matematik daha önemli resmi evde de yaparsınız diyerek damarlarından bir tanesini körelttiğiniz öğrenciye,
Zamanını iple çektiğini bile bile, çocuklar beden dersine çıkmıyoruz, test çözeceğiz diye hayal kırıklığı yaşattığınız öğrenciye,
Yani çok af edersiniz, Anadolu'da it bağlasan durmaz durumuna soktuğunuz okullara tıktığınız öğrencilere hayat hakkı tanıdınız da, onlara okulu sevdirdiniz de, onlar için okulları her türlü gelişimlerini sağlıklı bir şekilde tamamlayacakları, eğlenecekleri, dinlenecekleri, oyun oynayacakları mekanlar haline getirdiniz de; sıra velilere mi geldi?
Çocuklar için yapmadığınız oyun, eğlence, dinlence alanlarını veliler için mi yapacaksınız?
Spor salonu veya müştemilatlarını veliler için mi yapacaksınız?
İyi olur ha; bir sınıfta okey ve batak öbür sınıfta bayanlara özel konken salonu yapın.
Okul müdürü şef garson, erkek öğretmenler garson, bayan öğretmenler de kurupiyeniz olsun…
Hanımlar gün yapsın okullarınızda…
Hizmetlimiz yoksa da biz öğretmenler temizleriz imece ile…
Amma karşılığını isteriz.
Belki geçinebilecekleri bir ücrete ancak böyle kavuşabilir öğretmenlerimiz…
Neyse, ben ağzımı bozmadan sözü erbabına vereyim.
Türk Eğitim-Sen Kadın Komisyonu Başkanı Sibel Yavuz, okullar hayat bulsun projesini öğretmen gözüyle değerlendirmiş;
İyi de yapmış…
Bir bilseniz içimden neler neler geçiyor da ifade etmeye ne zamanım ne de sabrım var artık…
Öğretmenin yatan, çalışmayan, salla başı al maaşı insanlar olarak empoze edildiğini düşündükçe kelime lügatim ‘dııııttttttttt' lı ifadelerle süsleniyor maalesef...
Ey insanoğlu! Sen kimsin de benim işimi ben yaparken; uzaktan bile değil, ekrandan seyredip beni eleştiriyorsun?
Ben senin evladını senden çok düşünüp uğraşırken, senin beynini sulandırdığın insan bana bıçak sallarken, sen ne hakla benim işe yaramaz, bedavacı, kalitesiz olduğumu iddia edersin?
Ben aynı dört duvarın içinde, yetersiz koşullarda hepsinin içi enerji dolu kırk küsur genç insana hem disiplin vermeye hem bilgi edindirmeye hem ilgi özürlü ama her konuda haklı bir grup öğrenci velisine dert anlatıp yeri geldiğinde ağır sözler işitmeye, sağlıksız her ortamda verimli ve sağlıklı olmaya, takdire şayan birçok işimde ve özelliğimde nadiren yarım ağızlı teşekkür duyduğum da bile sevinmeye mecburken sen kimsin ki beni, canımı yakarcasına eleştirip, çığlığımı duymazsın?
Neymiş efendim okullar hayat bulacakmış.
Umarım öğretmenin ensesinde hazır bekleyen bela da sahibini bulur...
Okullar velilerin ve mahalle halkının kaynaşma mekanı olacakmışmış da, veliler her türlü kültürel etkinliklerini okullarda gerçekleştirme imkanı bulacakmışmış da, öğretmen okula bilmem ki nereden bulduğu ödenekle spor sahaları, kütüphaneler ve laboratuarlar kuracakmışmış da ve daha neler neler...
Size sesleniyorum yukarıdaki zat-ı muhteremler!
Hangi öğretmenle dertleştiniz gerçek anlamda da öğretmeni mahalle dadısı yapmaya karar verdiniz?
Yukarıdan biri, biz aşağıdaki çalışanlarını ziyaret edeceği vakit okullarda bir fırtına eser resmen, kılı kırk yararcasına hazırlıklar yapılır ki mantığa aykırı ama bazılarına paralel kriterlerde eksik olmasın diye.
Beni gerçek çalışma imkanlarımda, bazılarının hayal ürünü imkansızlıklarını hayata geçirmeye mecbur edenlere sesleniyorum;
Ben sizin köleniz değilim... Bunu aklınıza devşirin artık!..
Eskiden öğretmene duyulan saygıyı nefrete, sevgiyi şiddete dönüştürenlere diyecek tek lafım var.
Gün olur devran döner herkes layığını bulur.
Umarım siz de layığınızı bulasınız.
İçimden geçen çok şeye rağmen kalemim bu kadarına tahammül edebiliyor.
Ne demişler; Anlaya sivrisinek saz…
Erol Afşar hakkındaki diğer yazılar
Gösterim: 1544 | E-posta
|
|
|
