Yeğen uçmayı seviyor, alacaksın başının üzerinde uçuracaksın, döndüreceksin, omuzlarına oturtup gezdireceksin falan!
Ama bir sıkıntı var; şımarıyor, büyüdüğünü sanıyor; Dayı, geçtim seni, dayı ben senden büyüğüm!
Nasıl anlatırsın ki henüz iki yaşında velet!
Kimsenin sırtına, dayının omuzlarına basmadan, dayıya ve ayıya muhtaç olmadan büyüme ile kabağın kavağa sarılarak büyümesi arasında fark olduğunu yani büyümenin mana ve ehemmiyetini eşek kadar olanları bile anlamıyorken?
Tıpkı bizim yeğen gibi havasını atmış vatandaş; yetkiyi aldık, en büyük biziz!!!
Gel de anlat ona aslında ne kadar cüce olduğunu!
Bir de cüceyi deve sananlar var, asıl sorun da onlar;
Temel, elden düşme Murat 124 arabasıyla otobanın en sağ şeridinden giderken birden araba arıza yapar.
Yolun kenarına çeker. Motor kapağını açar, ne olduğunu anlamaya çalışırken bir Ferrari yanına yanaşır; Hemşerim, arabanın nesi var? İstersen benimkine bağlayalım, çekeyim seni ilk tamirciye kadar, der.
Çok sevinir Temel, hemen Murat'ı kalınca bir halatla Ferrari'nin arkasına bağlarlar.
Ferrari'nin sahibi genç uyarır; Ben hız yapmayı çok severim. Eğer farkında olmadan aşırı hız yaparsam, sen selektör yap, korna çal, beni mutlaka ikaz et.
Temel tamam der yola koyulurlar.
Bir süre sonra Ferrari gaza basmaya başlar, 60,80, 100... derken Murat124 arkadan selektör yapar. Ferrari durumu hatırlar ve yavaşlar.
Böyle devam ederlerken bir Lamborghini Ferrari'ye hava atarcasına solama yapınca iş inada biner ve bizim Ferrari ile öyle bir kapışırlar ki Temel kimin umurunda!
O arada emniyet helikopterinde görevli trafik polisi de şaşkınlık içerisinde anons etmeye başlar;
Amirim, amirim? Şehrin kuzeyindeki yolda trafik güvenliği tehdit altında!
3 araç yarış yapıyorlar.
Bir Ferrari ile bir Lamborghini saatte 300 km hızla yan yana gidiyorlar, arkadan da bir Murat 124 sürekli selektör yapıyor, korna çalıyor, onları geçmek için yol istiyor!
Şimdi gel de yetkiyi aldık diye göbek atanları aslında kimin besleyip büyüttüğünü ve kimin halatla çektiğini anlat anlatabilirsen!
Onlar da deve sandıklarının aslında bir cüceden ibaret olduğunu bir türlü anlamıyorlar.
Bugün hep kıssadan hisse dağıtacağım, bu konu çok su götürür ve götürecek bilahare damardan gireceğiz;
Hacı Bayram Veli, Sultan II. Murat'ın saygı duyduğu manevi önderlerdendi.
Hükümdarın Hacı Bayram'a saygısı o derece büyüktü ki ona mürit olanlardan vergi almıyor, askere göndermiyordu.
Ama gelin görün ki bütün Ankara halkı Hacı Bayram'ın müridi olduğunu iddia ediyor, Ankara dolaylarından ne asker çıkıyor ne vergi toplanabiliyordu.
Ankara'da kimden vergi istense; Ben Hacı Bayram?ın müridiyim deyip işin içinden sıyrılıyordu.
Bu durum hükümdara yansıtıldı. Hükümdar Hacı Bayram'a bir mektup gönderip; Gerçek müritlerinizin sayısını bana bildiriniz, dedi.
Hacı Bayram da devletine saygılı bir maneviyat büyüğü olarak kendisine bağlılığın kötüye kullanılmasından zaten şikayetçi idi.
Bunu fırsat bilerek müritlik iddiasındaki herkese haber saldı; Falan gün falan yerde toplanınız!
O gün hemen bütün Ankara halkı şeyhlerinin davetine uyarak bildirilen yere akın ettiler.
Hacı Bayram bir tepeciğe kurdurduğu siyah kıl bir çadırdan çıkarak kalabalığa sordu; Beni seviyor musunuz?
Kalabalık hep bir ağızdan karşılık verdi; Elbette seviyoruz.
Bana yürekten bağlı mısınız? İstesem benim için canınızı verir misiniz?
Kalabalık; Canımız senin yoluna feda olsun...
Hacı Bayram bunun üzerine; Bugün bana inananları şu çadırın içinde bir bir kurban edip canlarını cennete göndereceğim. Şimdi bir kişi çıksın, dedi.
Kalabalıktan bir kişi çıktı. Hacı Bayram onu çadıra aldı. Çadırda önceden hazırlattığı koyunlardan birini kestirerek, kanını çadırdan dışarıya akıttırdı.
Dışarıdakiler adamın gerçekten kurban edildiğini sanarak ürperdiler.
Sonra bir kişi daha!
Tekrar çağrı yapıldı. İşin şakayla gelir yanı yoktu. Giden gidiyordu. Bu defa bir şaşkınlık ve duraksama görüldü. Yine de bir hanım ileri çıktı. Aynı olay tekrarlandı.
Sonra gelen giden olmadı, kalabalık dağıldı..
Hacı Bayram artık hükümdara cevap verecek durumdaydı;
Sultanım, vergiden ve askerlikten affedilmek üzere gerçek müritlerimi sormuştunuz. Benim gerçek müritlerim iki er kişi ile bir hatun kişiden ibarettir.
Hava atmış ya arkadaş, şu kadar üyeleri varmış ya;
Bakalım iktidar değiştiğinde, yalakalık dönemi kapandığında, ulufe dağıtma dönemi bittiğinde yani iktidar ortaklığınız sona erdiğinde kaç üyeniz kalacak?
Siz mi büyüksünüz, yoksa gemi azıya alan bu iktidara rağmen, kendisinden başkalarına hayat hakkı tanımayan bu iktidara rağmen, tek parti döneminden beter baskıya, şantaja, hukuk ve insan hakları ihlallerine rağmen 3105 üyeye ulaşan bu sendika mı?
Bunu, şu an anlayan yerleriniz ağrıdığı ve anlayan yerlerinizi dinlendirmek için başka organlarınızı kullandığınız için anlamıyorsunuz ama o gün anlayacaksınız. Erol Afşar hakkındaki diğer yazılar Gösterim: 1348 | E-posta
