|
Hani hep deriz ya, nerede o eski bayramlar??? Çocuklarýmýz da ilerde diyecekler; neydi o çocukluðumuzdaki bayramlar!.. Ne güzel döverlerdi anne babalarýmýzý, ne güzeldi o ileri demokrasi…
Sadece bir tek olan, yer yataðýmýn altýna koyarak ütülediðim pantolonum vardý çocukluk günlerimde… Bayram günü akþamlarý ütülerdim onu. Bir çok giysim olmamasýna raðmen mutluydum. Ailemde ve çevremde sevgi ve saygý, vardý. Dini bayramlar kadar milli bayramlar da coþkuyla ve neþeyle kutlanýrdý. Bayram coþkusu bambaþkaydý. Ýlk okuma ve yazmayý rahmetli babamdan öðrendiðim gibi, babam ve öðretmenlerim Cumhuriyetin en güzel yönetim þekli olduðunu öðrettiler. Türk ve Müslüman olmanýn gururuyla büyüttüler.
Ütülü pantolonumla, büyük heyecan ve coþkuyla bayramlara hazýrlanýrdým. Okuyacaðým þiirin provasýný, hazýr ol duruþuna geçerek aileme defalarca okurdum.
“Cephelerde bir erdin,
Kendini yurda verdin.
Yurt için, ulus için
Kahramanca direndin.”
Bu þiiri ilkokula giderken anamdan öðrendim. Ben de ezberleyip, bir Cumhuriyet Bayramý’nda okuduðumu hatýrlýyorum.
Alacaðýn olsun babam, alacaðýn olsun öðretmenim. Neden, bana hep yanlýþlarý öðrettiniz(!)? Atatürk’ü sevmenin, cumhuriyet yönetiminin kötü olduðunu, bunlarý savunduðumda, ikinci sýnýf insan olacaðýmý neden öðretmediniz? (!)
Üstüne üstlük geçen gün ailece sohbet ediyor, Cumhuriyet ve Atatürk’ten konuþuyorduk. O da ne? 87 yaþýndaki anam bu þiiri ezbere okumaya baþlamasýn mý….Hem de hiç þaþýrmadan, sonuna kadar. Tüylerimiz diken diken oldu. Alkýþlarla karþýlýk verdik. Ýkinci sýnýf olmak kötü olsa anam bu þiiri okumazdý. Hangi ana evladýnýn zarar görmesini ister ki?
Yok caným babam! Caným öðretmenim! Sizlerden alacaðým filan yok.Yeter ki sizler hakkýnýzý helal ediniz. Ben, ikinci sýnýf sayýlmaya razýyým.Türklüðümle gurur duyarak, baþým dik ve gururla; “Türk’üm, doðruyum, çalýþkaným.” Diyorum.Týpký çocukken öðrendiðim gibi.
Arabamýzla, kýzým,torunlarým ve ben yolculuk yapýyorduk. Henüz 3 yaþýndaki kýz, diðeri 5 yaþýndaki torunlarým arka koltukta baðrýþýyorlar. Biri diyor; “benim”, öteki diyor; “benim”. Direksiyonda dikkatimin daðýlmamasý için “neyin kavgasý, neyi tartýþýyor,neyi paylaþamýyorsunuz?” Diye sorduðumda;
Kýzým: “Baba, geçtiðimiz yolun kenarýndaki fabrikanýn üzerinde Türk Bayraðý dalgalanýyordu. O’nun kavgasýný yapýyorlar. O’nu paylaþamýyorlar.”
Ah kýzým ah!... Demek sen de torunlarýmý ikinci sýnýf insan olarak yetiþtiriyorsun? Benim de týpký sizleri ve öðrencilerimi yetiþtirdiðim gibi. Tabii “ne ekersen,onu biçersin.” Diye boþuna dememiþler.
Yaþamýþlýðým süresince böyle bir bayram yaþayanýnýz oldu mu bilemem ama, ben görmedim. Duymadým. Ýþte ikinci sýnýf insanlarýn yaþadýðý bir Cumhuriyet Bayramý:
“Hakimiyet,kayýtsýz,þartsýz milletindir.” Diyen, Atatürk’ün emaneti olan Cumhuriyet Bayramý’nda;
Halkýn seyahat özgürlüðünün kýsýtlanmasý, vatanseverlerin darp edilmesi, elinde Þanlý Türk Bayraðýný taþýyan vatandaþýmýza tekme atýlmasý gibi engellemeler yapýlýrken, halkýn arasýnda bulunarak, halkla birlikte kutlamalara katýlmasý gerekenlerin, helikopterle havadan takibi…
Vatan düþmanlarýna, bölücülere, seyahat özgürlüðü varken;Vatan, Bayrak, Cumhuriyet ve Atatürk sevdalýlarýna yasaklasanýz da…
Bölücüleri,vatan hainlerini çiçeklerle,coþkuyla karþýlayýp; ötekilendirdiklerinize biber gazý, tazyikli su sýkýp,coplasanýz da…
Kutsalýmýz olan Bayraðýmýz’ý taþýyana, tekme atýlmasýna göz yumsanýz da…
Bedenlerimizi öldürseniz de…
Yüce Türk Milleti’nin ruhundan Atatürk sevgisini, Cumhuriyet sevdasýný söküp atamayacaksýnýz. Beden ölür ama, ruh asla!
3 ve 5 yaþýndaki torunlarým ve 90’a merdiven dayamýþ anam kadar milli ruha sahip olmak çok zor olsa gerek. Bunun için þanlý tarihimizi iyi bilmek ve manevi deðerlerin maddi deðerlerden önce geldiðini de özümsemek gerekir.
Elinde Türk Bayraðý, gönlünde vatan sevgisi olarak yürüyenler (provakatör)(!), fakat Habur’dan, Suriye’den gelenler ise (kardeþlerimiz) (!)…
Kurulan barikatlarý ve her türlü engellemeleri kolaylýkla aþmanýn yolunu, o hengamede düþünememiþ olabilirsiniz. Önceden, darptan ve þiddetten korunmak için Ýstiklal Marþý söylenir, size kimse dokunmaz, hazýr ol vaziyetine geçilirdi. Artýk bu kural kalktý. Ne mi yapacaksýnýz? Çok kolay. Baðlayýn baþýnýza puþileri, zafer iþareti yaparak baðýrýn “biji Apo” diye (!).Saða,sola, polise taþ atmayý da unutmayýn sakýn(!) O zaman önünüzde hiçbir engelin kalmadýðýný göreceksiniz(!)
Haaa, bir de güneydoðu ve doðuda görev yapan askerlerimizin, ulaþýmdaki güvencelerini saðlamak için özel hava yolu þirketleriyle anlaþma yapýp, hava yoluyla taþýyacaklarmýþ.
Vah Türkiye’m vaaahhh! Bir de bunu övünçle söylemezler mi? Asli görevi, vataný ve milletini korumak olan askerimin, nasýl korunmasý gerektiði üzerinde alýnan karara bakýnýz.
Tabii baþka fikirler de ortaya konulabilir. Mesela, dýþarýda kalan askerlerimizi de cezaevlerine koyarsak, daha da güvencede olabilirler(!).
Ata’m öyle büyük iþler yapmýþsýn ki; kurduðun Cumhuriyetin, yaptýðýn yeniliklerin büyüklüðü, bazý dar kafalara,küçük beyinlere sýðmýyor, ne yazýk ki!..
Bütün engellere ve yasaklara raðmen; Türk Gençliði Ata’sýnýn öðütlerine, ilkelerine baðlý kalacak, birinci vazifesinin; “Türk istiklal ve Cumhuriyetini, sonsuza kadar koruyup, savunmak” olduðunu bilecektir.
Bunun böyle olacaðýna þüphemiz kalmamýþtýr. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramý’nda Anýtkabir’e yürüyenler, yapýlan saldýrýlara göðüslerini siper ederek,bunu ispatlamýþlardýr.
Büyük Þair Mehmet Akif ERSOY’UN dediði gibi;
“Sahipsiz olan bir memleketin, batmasý haktýr.
Sen sahip olursan, bu vatan batmayacaktýr.”
Yolun, yolumuzdur BÜYÜK ATATÜRK!
YAÞASIN CUMHURÝYET!!! NE MUTLU TÜRK’ÜM DÝYENE!!!
Cemalettin DÝNÇER
Eðitimci Yazar
Cemalettin Dincer hakkýndaki diðer yazýlar
Gösterim: 2048 | E-posta
|
