|
AKP hükümetinin Maliye Bakanýydý.
Tanýdýðým en piþkin AK Partililerdendi.
Oðlu ve oðlunun þirketi için gecelik kararnameler çýkaracak kadar da pervasýzdý.
Memura yüze 4-5 zam, doðalgaza yüzde 80 zam… ne olacak bu hesap dediðimizde ‘memur maaþýyla doðalgaz alýyor deðil ya’ diyerek dalgasýný geçmiþti.
Sanýrým kalp rahatsýzlýðý sebebiyle görevini ve ardýndan siyaseti býraktýðýnda o eski Unakýtan olmadýðý her halinden belliydi.
Çocuklarý da öyle…
Pastörize mýsýr, likit yumurta, lens ampul, mobese sistemi derken yüklerini tutturdular da þimdi kimseye muhtaç olmadan geçinip gidiyorlar.
Nereden mi aklýma geldi?
Baktým geçen gün haberlerde tekerlekli sandalyedeydi.
Çökmüþtü…
Bitmiþti…
Daha önemlisi saltanattan kimse yoktu yanýnda…
Basýnda çýktýktan sonra ziyaretçi akýný oldu evet ama ayýp olmasýn babýndandý, belli…
Bu durum Ayaz’ý hatýrlattý bana. Sultan Mahmut’un kölesi ama gönüllerin sultaný Ayaz’ý…
Paylaþalým ki sonradan görmelerin, saltanatý hiç bitmeyecek zannedenlerin, devri iktidarlarýnda burunlarýndan kýl aldýrmayanlarýn ve hiç ölmeyeceklerini sananlarýn belki akýllarý baþlarýna gelir.
Ayaz, Sultan Mahmut’un kölesi…
Sultan, köleyi taþýdýðý asil karakteri sebebiyle çok sevmiþ.
Derken Sultan’ýn öylesine itimadýný kazanmýþ ki, bütün sultanlýðýn haznedarý tayin edilmiþ ve en kýymetli ve zarif mücevherler, taþlar ona emanet edilir olmuþ.
Bu geliþmeyi gören saraylýlar ise durumdan pek rahatsýz olmuþlar.
Hasetleri ve kibirleri yüzünden, sözüm ona basit bir köleye böyle bir mevki verilmesini ve kendi rütbelerine çýkarýlmasýný bir türlü hazmedememiþler.
Bu duygular içinde, özellikle Sultan yakýnlardaysa ondan gün geçtikçe daha çok þikayet etmeye baþlamýþlar ve asil ruhlu kölenin itibarýný zedelemek için ellerinden geleni yapmýþlar. Bir gün Sultan’ýn huzurunda bir saraylýnýn diðerine þöyle dediði duyulmuþ:
“Köle Ayaz’ýn sýk sýk hazineye gittiðini biliyor musun? Onun mücevherlerimizi çaldýðýndan adým gibi eminim.”
Sultan kulaklarýna inanamamýþ.
“Ýþin aslýný kendi gözlerimle görmeliyim” demiþ.
Duvara küçük bir delik yaptýrýp, içeride olanlarý seyretmeye hazýrlanmýþ.
Kölenin sessizce içeri girdiðini, kapýyý kapattýðýný ve sandýða gittiðini görmüþ.
Sandýkta sakladýðý küçük bir bohçayý çýkarmýþ.
Bohçayý öpmüþ alnýna koymuþ ve sonra da açmýþ.
Ýçinden çýkan köleyken giydiði yýrtýk pýrtýk bir elbise!
Aynanýn karþýsýna geçmiþ.
Kendi kendine, “Daha önceleri bu elbiseyi giydiðin zamanlar kim olduðunu hatýrlýyor musun?” diye sormuþ. “Bir Hiçtin sen… Hepsi hepsi satýlacak bir köleydin ve Allah, Sultan’ýn eliyle sana rahmetinden belki de hiç hak etmediðin nimetler lütfetti. Asla nereden geldiðini unutma! Çünkü mal mülk insanýn hafýzasýný uçurur, unutuluþlara sürükler. Þimdi sen de, nimetçe senden aþaðý olanlara kibirle bakma ve daima hatýrla Ayaz, hatýrla!”
Sandýðý kapatmýþ, kilitlemiþ ve sessizce kapýya doðru yürümüþ.
Hazine dairesinden çýkarken birden Sultan’la yüz yüze gelmiþ.
Sultan gözlerini Ayaz’ýn yüzüne dikmiþ dururken, yanaklarýndan aþaðý yaþlar süzülüyormuþ ve boðazý öyle düðümlenmiþ ki, konuþmakta güçlük çekmiþ.
“Bugüne kadar mücevherlerimin hazinedarýydýn, ama þimdi… Kalbimin hazinedarýsýn.
Bana benim de önünde bir hiç olduðum kendi Sultanýmýn huzurunda nasýl davranmam gerektiði dersini verdin.”
Ayaz gibi olmak çok zor…
Mala mülke, koltuða mevkie ulaþtýktan sonra gözü kibir perdesiyle kapanmadan, kendisini evrenin tek hâkimi, akýllýsý ve lütfedeni zannetmeden davranmak zor…
Ama þart…
Nereden geldiðini ve nereye gideceðini, gideceðin yere ancak neleri götürebileceðini yani o sonsuz âleme yatýrýmýn þu an yaþadýðýmýz âlemden yapýldýðýný bilmek, bunu gerçekleþtirmek için önemli bir ipucudur.
Lakin dünyalýk finans iþleriyle meþgul olanlara, öbür âleme ne götüreceðinden ziyade bu âlemde çocuklarýna ne býrakacaðýna kafa yoranlara ne desek nafile…
Erol Afþar hakkýndaki diðer yazýlar
Gösterim: 1741 | E-posta
|
