|
Yanık'ı taş ocağıyla yakacaklar! |
|
Perşembe, 20 Aralık 2012 |
Yüksek Hızlı Tren Projesi için Yanık ve Maşukiye'de iki taş ocağı kurulacak.
Oysa Yanık'ta faaliyette bulunan bir taş ocağı SASKİ'nin yaptığı suç duyurusu sonrasında aylar önce çalışmasına son vermek zorunda kalmıştı.
Gerçekten yeşillikler içindeki bu taş ocağından derelere akan mıcır kırıntıları Sapanca Gölü'ne kadar taşınıyor ve göl için büyük tehdit oluşturuyordu.
Yanık Sapanca'nın muhteşem yeşillikleri içinde doğasına ve kültürel özelliklerine de sahip çıkabilen ender köylerimizden biri.
Her yönüyle muhteşem güzelliğe sahip bu köyün insanları bugünlerde huzursuz.
Adeta diken üstündeler.
Köyün Kadın Muhtarı Sibel Baykal inanılmaz bir mücadeleyle önceki taş ocağını kapattırdı.
Haftalardır da yeni kurulmak istenen taş ocağına karşı direniyor.
Baykal ve Yanıklılar, bir grup çevrecinin verdiği destekle seslerini Sakarya dışında her yere duyurdular.
Ancak Yanık'tan yükselen "Bizi yakmayın" seslerini Sakarya'daki yöneticiler duymadılar, duyamadılar.
Ben kendi adıma Yanık'taki taş ocağına karşı verilen mücadeleye gerekli desteği vermediğimi düşünüyorum.
Bu kentin muhalefetinin de yürekli çıkışlarıyla dikkat çeken muhtar Sibel Baykal'ın yanında olmadığını görüyor ve üzülüyorum.
Bu kentin tek içme suyu kaynağı Sapanca Gölü için büyük tehdit oluşturan iki taş ocağı açılacak.
Sakarya'dan ses yok!
Kocaeli bizden çok mücadele ediyor.
Adamlar doğasına sahip çıkıyorlar.
Biz ne suyumuza ne doğamıza sahip çıkabiliyoruz.
Bu gidişle güzel Yanık'ımızı, Sapanca Gölümüzü, Sakarya'mızı yeni bir taş ocağıyla yakacaklar.
Biz de sonrasında oturup uygun yerlerimize kına yakarız.
Yağcılık ve yöneticilik
Sultan Abdülaziz'in iktidarında Keçecizade Fuat Paşa'nın ayrılmasından sonra 1863'te kısa bir süre sadrazamlık yapan Yusuf Kamil Paşa, Saray ve çevresindeki dalkavuk ve riyakarları teşhiri iş edinmişti.
Bir keresinde mükellef yemekler iştahla yenildikten sonra sıra meyve sunumuna gelmiş. Hizmetliler, uşaklar masaya üzerine buz parçaları yerleştirilmiş çilekler getirmişler.
Tabağa uzanan Yusuf Kamil Paşa, çatalına taktığı iri bir çileği ağzına götürürken kazayla masadaki tuz kasesinin içine düşürmüş, ama meyve ziyan olmasın diye çileği iyice tuza bulayıp yemiş. Ağzındaki iğrenç tada rağmen renk vermemiş çevresindekilere, hatta "Tuzlu çilek çok güzelmiş, isteyen deneyebilir, tavsiye ederim, ağzınızda farklı bir tat bulacaksınız'" türünden laflar etmiş.
Sofradakilerden birkaçı denemişler ve riyakarca bir üslupla:
"Paşam, hakk-ı aliniz var, gerçekten çok nefis oluyor, sayenizde yeni bir damak tadı keşfettik" bile diyenler olmuş.
Malum, yağcılıkta endaze (ölçü) olmaz!
Dalkavuklarla riyakarlar başlamışlar yağcılık yarışına.
Birkaçı hemen hükmünü vermiş:
"Bundan sonra çileği sadece tuza banarak yiyeceğim. Çok güzel oluyormuş. Çevreme de tavsiye edeceğim" gibi.
Yahut;
"Tüh, tüh... Tuzlu çileğin tadını nasıl olmuş da bugüne kadar keşfetmemişiz!" gibi.
Kamil Paşa, davetliler arasında bulunan ve dobra dobra konuşmalarıyla tanınan sözünü esirgememesiyle bilinen Minas Efendiye dönüp, "Arkadaşların görüşleri için sen ne dersin" diye fikrini sormuş...
Minas Efendi'nin bu soruya verdiği yanıt, tüm zamanlar için özel bir anlam içermekte;
"Paşam, bu adamlar, bu düşüncelerini özel hayatlarında söyleseler gam yemem! Fakat bu riyakarca, ikiyüzlü tavırlarıyla, bu lafları devlet hayatı içinde sarfettiklerini işitince memlekette işlerin neden kötüye gittiğini çok iyi anladım."
Not: Bu yazı Özgür Kocaeli Gazetesi'nde Faruk Dinçer'in köşesinden alınmıştır.
Sezai Matur hakkındaki diğer yazılar
Gösterim: 1469 | E-posta
|
|
|
