Allah aşkına ne içtiniz?
Neyle uyuşturuldunuz da duymuyor, görmüyor, anlamıyorsunuz?
Uykuysa nasıl bir uykudur bu?
Gafletse eğer okumanız yazmanız da mı yok?
Ha, ihanetse bütün bunlar ve ihanetin bir parçasıysanız, söyleyecek lafım yok.
Bir ülkede Cumhuriyet Mitingleri provokasyon bahanesi ile engellenirken, bu ülkenin hainlerine cenaze törenleri düzenleniyor.
Leşlerin getirildiği hastane ki sahibi AKP milletvekili, gönderine PKK paçavrası asılıyor.
Daha ne diyeyim, ne anlatayım.
Söyle, söyle dilimizde tüy bitti.
Bu Kürt halkının kurtuluş mücadelesiymiş falan hepsi hikaye dedik.
Bu PKK, ASALA’nın devamı, bunların alayı Ermeni dedik.
Kurucularını, kuruluş aşamasında yapılan anlaşmayı, her türlü oyunlarını deşifre ettik.
Gözünüzü kim, neyle bağladıysa artık, inandıramadık.
Tamam, bize inanmıyorsunuz, anlaşıldı…
Peki şu Ermeni yazara da mı inanmayacaksınız?
Sarkis Hatspanian, yazıyor.
1990’lı yılların sonuydu. Paris’te yaşayan Dersimli bir Ermeni dostum Kürt özgürlük hareketi için değerli hizmetleri olan hemşehrisi Sakine Cansız’ın Fransa’ya politik iltica talebinin olumlu yanıtlanması ricasıyla başvurunun yapıldığı devlet kurumu OFPRA’nın üst derecedeki yetkililerinden olan üniversiteden yakın bir arkadaşıma başvurmuş ve onun hem 1915, hem de 1938 soykırım mağduru bir ailenin evladı olmakla beraber, politik tutuklu olarak bulunduğu uzun mahpusane yıllarında çok ağır işkencelere maruz kalmış olduğunu da anlatmıştı.
Değerli Sara’yla (Ben Sakine Cansız’ı bu ismiyle tanıdım) ilk kez Paris’te, Silopi’nin Ermeni Varto aşiretinden sınıf arkadaşıma ait işyerinde, zamanında onun iltica başvurusunun kabul edilmesi için yardımını esirgemeyen Dersimli Ermeni arkadaşım vasıtasıyla tanışmıştım. Onunla neredeyse bütün bir gün Ermeni davası, Doğu ve Batı Ermenistan sorunları, Dağlık Karabağ özgürlük mücadelesi, kendi doğup-büyüdüğü Dersim’in yüzlerce Ermeni köyleriyle hısımlık ilişkileri olduğunu bildiği aşiretlerdeki Ermeni insanlar, yaşamış olduğu Kharbert (Elazığ) ve tutuklu bulunduğu Tigranakert (Diyarbakır) mahpusanesinden yakınen bildiği ortak dostumuz, çocukluk ve okul arkadaşım Liceli Garbis hakkında uzun uzun konuşup durduk.
Kürt özgürlük hareketinin benim de yakınen bildiğim 1980’li yıllarının ilk dönemleriyle ilgili olarak yaptığımız sohbette, kanımca değişik siyasal güç merkezlerinin ‘yönlendirme ve güdümünde’ bulunduğunu belirttiğim üyesi olduğu hareketin savunduğu çizgisiyle, hemfikir ol(a)madığımız politikaları hakkında konuşurken bile, benim pek sert eleştirilerime çok olgunca bir davranış sergileyen duruşuyla, ‘tüm hataları ve sevaplarıyla birlikte’ içinde yoğrulduğu mücadelenin ne denli sadık bir yandaşı olduğunu gözlemleme imkanım olmuştu.
İkinci karşılaşmamız Almanya’da ve bu kez büyük bir tesadüf eseri anamla-babamın ikamet ettiği iltica yurdunda, bizimkilerin hemen kapı komşusu, Diyarbakır zindanındaki işkencehanelerden geçirilmiş eski PKK üyesi bir Kürt bayanın tek odalı dairesinde olmuştu. Gerçek ismi olmadığını işte o gün öğrendiğim SARA adını Ermeni kimliğini hiç yaşayamamış nenesinin hissetmiş olduğuna emin olduğu tarif edilemez acılara duyduğu saygıdan dolayı, onun anısını canlı tutmak için gururla taşıdığı hakkında bilgilendirilmemle Sakine’ye çok derin bir saygı duydum. Rahmetli babamın da katıldığı bu sohbet esnasında ona «Aslınıza sahip çıkın kızım, aslınızla hakkında oturup araştırın, bilgilenin, özünüzü, soyunuzu öğrenin ve kimliğinize sahip çıkın.
Ben memleketi adım adım gezmiş biriyim, Kızılbaşların bizim özbeöz kardeşlerimiz olduğunu iyi bilirim. Biz bir elmanın iki yarısı gibiyiz” deyişini de, babama “Bu topraklarda özgürlük rüzgarı estiğinde özü Ermeni olan insanların artık başka kimlikler ardına saklanmadan kendi etnik aidiyetlerini korkmadan, layıkıyla yaşayacakları günler de gelecek, biz bunun için kavga vereceğiz” diyen Sakine’nin ifade ettiği güven verici sözlerindeki samimiyeti de hiç unutmadım.
O’nu Doğu Ermenistan’a davet ederek, SARA nenesinin soydaşlarının yaşadığı devleti ziyaret etmesini can-ı gönülden arzulamış olduğum halde, memlekete değerli Sara yerine, ne acıdır ki onun Paris’te haince katledildiği haberi geldi.
Hayatımda pek kısa da olsa tanıma şerefine nail olduğum, belleğim ve yüreğimde derin bir iz bırakan değerli insanlardan birisi olarak hep anacağım unutulmaz SARA Sakine Cansız’ın ölümsüz anısı önünde saygıyla eğiliyor, Dersim’in bu asi kızının omuzladığı acı ve kavga dolu yaşamının acıyı bal eyleyen herkese örnek olmasını diliyorum.
DERSİM’İN KİRAKOS (BATMAN) ERMENİ KÖYÜNDE DOĞMA-BÜYÜME YİĞİT İNSAN (SARA) SAKİNE CANSIZ’IN ANISI ÖLÜMSÜZDÜR !
Sarkis HATSPANIAN
Yerevan, 12.ocak.2013
DOĞU ERMENİSTAN
Daha ne diyelim ey millet?
İşte, med¬yanın “ef¬sa¬ne ka¬dı¬n” haline getirdiği Sa¬ki¬ne¬ yani Sara bu… Erol Afşar hakkındaki diğer yazılar Gösterim: 1561 | E-posta
