|
Mustafa Kızıklı, bir önceki dönemin Türk Eğitim-Sen Genel Teşkilatlandırma Sekreteriydi.
Kendisi değişti ama görev aldığı yıllarda kaleme aldığı bu yazı hala güncelliğini koruyor.
Anlayana sivrisinek saz babından paylaşalım;
Ulu bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş.
Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış. Uygun iklim şartlarında, yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelmiş.
Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa; Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?
On yılda, demiş kavak.
On yılda mı, diye gülmüş ve yapraklarını sallamış kabak; Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim, bak!
Doğru, demiş kavak.
Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgârları başladığında kabak üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış.
Sormuş endişeyle kavağa; Neler oluyor bana ağaç? Ölüyorsun, demiş kavak.
Niçin, demiş kabak… Benim on yılda geldiğim yere, birkaç ayda gelmeye çalıştığın için, demiş kavak.
Bir sendikal yetki süreç daha tamamlanmak üzere…
Hormonlu kabak benzeri bir sendika yine her yıl olduğu gibi “bu sene yetkiliyiz, ha gayret aslan marabalarım, yalakalarım” ve “istifa et bize gel sana mama verelim” türkülerini çağırdılar.
5 üye ayartana gömlek ve kravat, 10 üye ayartana takım elbise, 20 üye ayartana tatil vaat ettiler.
Birilerinin gömlek, elbise ya da tatil kazanması için kendisini alet edenlere de diyecek bir şey bulamıyorum.
Bunlar kar etmeyince ödünç üye istediler.
Bu ödünç üye işine da pek aklım ermiyor. Olsa olsa köyde komşudan ödünç merkep istemek gibi bir şey olmalı diyorum.
Hadi birileri yüzsüzlük yapıp ödünç üye istiyor da, kendisini merkep yerine koyup komşuya ödünç gidene ne demeli?
Soros, CIA ve Okyanus ötesinden destekli organizasyonlarda, sözde sivil toplum örgütleriyle eylemlere katılarak, bir kabağın aklı ne kadarsa o kadar “milletin ortak aklı”, satranç tahtasındaki “Açılım” oyununun piyonu oldular, dağdan inen, 161 öğretmenin de katilleri olan eşkıyalara kucak açıp, birlikte bayram ettiler.
Darbe sırasında, kendileri postal yalarken, korkularından karanlık çukurlarda saklanırken, meydanlarda “kesintisizi demokrasi istiyoruz” pankartlarıyla eylemler yapan, dik duran, bedel ödeyen, darbelerin asıl mağdurlarına darbeci yakıştırması yaptılar.
Kendi sümsük ve hain hallerine bakmadan; iktidara yalakalık yapmayan, dik duran, önce vatanım, milletim, ülkem ve inançlarım diyen herkese “darbeci” dediler.
Nereye hizmet ettiklerine, kimin sülüğü olduklarına bakmadan ilkeli, onurlu insanları kendileri gibi sanıp siyasal yapılarla ve çeşitli organizasyonlarla ilişkilendirmeye çalıştılar.
Velhasıl değiştirmedikleri gömlek, girmedikleri don kalmadı.
Yalan, yanlış, isnat, iftira, çirkinlik ne varsa yaptılar. Sadece sendikacılık yapmadılar, yapamadılar.
Zaten öyle bir dertleri de yoktu…
Bütün bunlara rağmen böyle bir yapı eğitim çalışanları içerisinde az ya da çok destek buluyorsa, eğimciler sosyolojik ve psikolojik olarak kendilerini, çevrelerini, mesai arkadaşlarını ve geleceklerini sorgulamalıdır.
Çünkü bırakın eğitimciliği, bu durum insan onuru için aşağılayıcı olarak görülmelidir.
Söz konusu yapının içerisinde birçok kaliteli insanın, baskı vb. gerekçelerle istemeden bulunduklarını da biliyorum.
O insanlar için de artık her şeyi sorgulama mevsimi gelmiştir. Unutulmamalıdır ki bu kepazeliği sorgulamayan, kabullenen veya önemsemeyerek bu yapının içerisinde bulunmaya devam edenler, “yapı taşı” değil, ancak “dolgu malzemesi” olurlar.
***
Sendikal tercihlerinizi meslek ve insan onuruna yakışır şekilde yapın.
Sendikal hiçbir işlevi olmayan, hükümetle sembiyoz ilişkisi sebebiyle olması da mümkün olmayan sendikalara dolgu malzemesi olmamanın yegane yolu Türk Eğitim-Sen’e üye olmaktır.
Çünkü Türk Eğitim-Sen;
İnsani değerlerin değiştiği, maddi menfaatlerin ön plana çıktığı, vekil idarecilikler ve geçici görevlendirilmeler uğruna nereye niçin neden hizmet ettiğini bilmeden sendikasını değiştirebilen insanların çoğaldığı bir dönemde, şahsi menfaatlerini elinin tersiyle itenlerin,
O yüce Resulün Mekkeli müşriklere” ey Muhammed istiyorsan seni Mekke’nin en zengini yapalım, istersen seni Mekke’nin en güzel kadınlarıyla evlendirelim bu davandan vazgeç” denildiğinde “bir elime güneşi bir elime Ay’ı verseniz bu davamdan vazgeçmem” diyen o yüce peygamberin hayatını şiar edinenlerin,
Kendilerine hak etmediği halde idarecilikler, maddi menfaatler karşılığında sendika değiştirme teklifinde bulunanlara ”ey menfaatperestler, kul hakkı yenmesine sebep olanlar, dünün korkakları, bugünün aslan postuna bürünmüş tilkileri, ben küçük menfaatler için davamı ve sendikamı satmam” diyerek dik duranların sendikasıdır.
Erol Afşar hakkındaki diğer yazılar
Gösterim: 1823 | E-posta
|
