|
Okumayanlar mutlaka okumalý, Yaþar Nuri Öztürk’ün Allah ile Aldatmak adlý bir kitabý var.
O kitabýn önsözünden bir pasaj aktaralým;
“Kuran, ‘Allah ile aldatýlmayýn!’ ihtarýnda bulunmasýna raðmen Türk halký, dinine olan derin saygýsý yüzünden Allah ile aldatýlýyor.
Allah ile aldatmak, dini; çýkar, koltuk, baský, egemenlik aracý yapan bir sanayi koludur.
Ýþin esasý bakýmýndan ne dini vardýr ne de imaný.
Onun dini-imaný, Tanrýsý, ibadeti hep çýkarý ve hesabýdýr.
Allah ile aldatanlar dokunulmaz, eleþtirilmez bir ‘tahakküm teolojisi’ oluþturmuþlardýr. Türkiye’de bu teolojiyi egemen kýlmak istiyorlar ve bunda büyük ölçüde baþarýlý olmuþlardýr. Bu bir Haçlý-Ýngiliz siyasetidir.
Atatürk bu þeytani siyaseti, ta 1920’de Müslüman dünyaya tanýtýyor; Ýngilizlerin siyasetinin ‘Ýslam’ý Ýslam’la yok etme siyaseti’ olduðunu ilan ediyor.
Allah ile aldatma zulmünün en aðýrlarý kadýn ve kadýn haklarý konusunda iþlenmektedir. Türkiye’de bugün kadýn, özellikle örtünme meselesinin istismarý aracýlýðýyla, Allah ile aldatan zümrelerin temel sömürü aracý olarak öne çýkarýlmaktadýr.
Türkiye’de sosyal devleti çöküþün eþiðine getiren sebeplerin baþýnda Allah ile aldatanlarýn yarattýðý ‘sadaka kültürü’ ve bu kültürün yarattýðý ‘sömürü merhametçiliði’ gelmektedir.
Allah ile aldatanlar, iane çadýrlarýyla yetinecek bir toplum özlemektedirler.
Türkiye’yi Allah ile aldatma zehrinin panzehiri ancak Ýslam’ýn gerçeði içinden çýkarýlabilir.”
Son cümle çok önemli; bu hasta arkadaþlarýn panzehiri gerçek Ýslam, kendilerine aç tok fark etmez, günde beþ kere önermekten baþka çaremiz yok.
Kýzmýyorum, acýyorum bu arkadaþlara, çünkü onlar maymunlaþtýrýldýlar…
Malumunuzdur, Kafese beþ maymun koyarlar, ortaya da bir merdiven ve tepesine de iple muzlarý asarlar. Maymunun biri merdivene çýkarak muzlara ulaþmak istediðinde dýþarýdan üzerine soðuk ve tazyikli su sýkarlar. Diðerleri de ayný þekilde…
Bir süre sonra maymunlar muzlarý almak için merdivene çýkmaktan vazgeçerler.
Sonra maymunlardan birisi yeni bir maymunla deðiþtirilir.
Yeni maymun muzlara atýldýðý an artýk soðuk ve tazyikli suya gerek kalmadan diðer maymunlar gereðini yaparlar, bir güzel pataklarlar yeni arkadaþlarýný...
Gün gelir maymunlar tepelerinde asýlý muzlarla birlikte yaþamaya alýþýrlar.
O muzlar artýk o maymunlarýn tabusudur.
Eriþilmesi, eleþtirilmesi, dokunulmasý yasaktýr.
Þimdi muhalefet ediyoruz diye bazý maymunlar tarafýndan hýrpalanmamýzýn sebebi de bu biraz.
Bu maymunlara kýzmýyorum, acýyorum, Allah’tan acil þifalar diliyorum.
* **
Allah Ýle Aldatanýn Önde Gidenlerine…
Konu açýlmýþken, biraz da Cuma Hutbesi niyetine, muhafazakar kesimin çok yakýndan tanýdýðý Ýhsan Eliaçýk’ýn bir deðerlendirmesini paylaþalým;
“Rahmetli babam hep “Belamlarýn þerrinden muhafaza eyle Ya Rabbi…” diye dua ederdi. “Belam kim ki? ” diye sorduðumda “Allah ile aldatanýn önde gideni” derdi… Böylesi dualarý dinleyerek büyümüþ olmamdan olacak “saray ulemasýndan” oldum olasý hiç hazzetmem.
Gel gör ki Allah ile aldatanlarýn þahý olan “Belam” konusunu ne cami vaazlarýndan, ne de ilahiyat kürsülerinden pek duyamazsýnýz. Kuran’da esaslý bir þekilde ele alýnan bu karakter neredeyse unutulmuþ, unutturulmuþtur.
Ama bunun böyle olmasý konuyu bizim de unutacaðýmýz veya unutturmaya çalýþacaðýmýz anlamýna gelmez, deðil mi?
Belam” muhalif Müslüman bilinçte “saray ahundu (mollasý) ”, “zalimlerin alimi”, “sultana yaltaklanan din adamý” karakterine tekabül ediyor.
Ahund” Farsça’da medresede ders veren ve mollalarýn baþý olan büyük alim demek… Ýran’da devrim yýllarýnda Þah yanlýsý mollalarý ifade için “saray ahundlarý” diye Humeyni çok kullanýrdý.
Saray, egemenlik ve iktidar böyle bir þey…
Kýsa sürede etraflarýnda “ahundlar” türer. Saraylar, egemenler ve iktidarlar ahundsuz yapamaz. Meþruiyetlerini dinden almak için “yalaka din adamlarýna” ihtiyaçlarý vardýr. Onlar “Allah ile aldatarak” halký egemene itaate çaðýrýrlar “ulu’l-emr” ayetleri okuyarak…
Eski çaðlardan beri, özellikle de Emevilerde, Abbasilerde, Osmanlýlarda ve de Cumhuriyet döneminde bunlardan hiç eksik olmamýþtýr. Maþallah sultan sofralarýnda ikbal-ü izzet gördü mü mantar gibi biterler…
Oysa bir anlamda “kamu” gibi genel halk ve umumi insanlýk adýna -ki Allah, Kitap, Peygamber gelmiþ geçmiþ en büyük insanlýk davasýdýr- adýna konuþan din aliminin (aydýnýn/entelektüelin) egemenler, iktidarlar ve otoriteler karþýsýnda muhalif durmasý gerekir.
Günümüzde bunun ifadesi olmaya en yatkýn olanlar yazarlar, þairler, sanatçýlar ve din alimleridir.
“Egemene” yönelik eleþtiriler bir ülkede bunlardan gelmiyorsa, bunlar da egemenin borazaný haline gelmiþse o ülkede “maþeri vicdan” ölmüþ demektir.
Erol Afþar hakkýndaki diðer yazýlar
Gösterim: 2122 | E-posta
|
